Australia's Outback: The (Green) Red Centre

Zondag
Na wat kilometers rijden kwamen we 's avonds aan in Woomera, een dorp van zowat 300 zielen en een zware geschiedenis van (kern)raketproeven.

Maandag
Een hele voormiddag asfalt verslinden richting Coober Pedy, de opaalhoofdstad van Australië. Het stoffige stadje bestaat hoofdzakelijk uit diepe putten, hopen zand en steenbrokken en massa's vliegen. In de namiddag bezochten we The Old Timers Mine (oude mijn met demonstratie van nog werkende mijnbouwmachines, waaronder de Blower, 's werelds eerste stofzuiger) en Tom's Working Mine (zoals de naam zegt een nog "werkende" mijn waar we een privérondleiding kregen van Jimmy, een ingeweken Schot, met nog ongeveer drie tanden, die vindt dat de Ozzies niet van de slimste zijn)

Dinsdag
Het resultaat van een avondje bijpraten met Peter en Sharon ( een Vlaams koppel dat net als wij op roadtrip is): 2 nieuwe kennissen en ontelbaar veel muggenbeten (Ozzies hate Mozzies, maar wij nog veeeeeeeel meer). Die rotbeesten slagen erin dwars door een T-shirt te steken (cfr Stijn's schouders) en voor megabulten te zorgen (cfr Leen's bil, diameter: iets meer dan 9cm).
Al krabbend stapten we op de bus voor een geleide tour door Coober Pedy langs -in volgorde- een ondergrondse kerk, een "noodling-veld" (terrein vol hopen afval van de opaalmijnen, waar iedereen zijn geluk op mag beproeven), een golfterrein zonder gras, een dut-out (ondergronds huis in een oude mijn, nogal interessant als je weet dat het er in de zomer tot 50 graden in de schaduw kan zijn) en de Umoona-mijn.
Over de middag deelden we een reuzepizza (zie foto op Facebook) en dan 'en avant' naar de volgende staat: The Northern Territory. Onderweg hebben we nog de afslag naar de Breakaways (heuvelformatie die zich ooit van een bergketen heeft afgescheurd, vandaar de naam) genomen, we wilden ook nog langs de Painted Desert rijden maar wegens het bord "road closed" hebben we het maar niet gewaagd.
Uiteindelijk zijn we in Kulgera, het eerste gehucht (lees: tankstation/pub/camping) net over de grens gestopt om te overnachten. Douchen hebben we daar uit de planning geschrapt wegens degoutant (haar van vroegere gebruikers, muggen, sprinkhanen,...).

Woensdag
Vandaag rijden we richting wat een van de hoogtepunten van onze reis moet worden: Uluru (Ayers Rock). Onderweg ook Mount Connor (kleine broer van Uluru) gezien. Eerst ingecheckt in Yulara, het vakantiedomein rond Uluru en Kata Tjuta (zie verder), daarna een eerste blik op de berg zelf en info verzamelen in het Visitors Centre en tot slot een korte wandeling naar de voet van Uluru en een bezoekje aan het 'sunrise viewing point'. Tegen de avond reserveerden we voor onszelf een plekje aan het 'sunset viewing point' waar we in afwachting van de zonsondergang onze scampi's klaargemaakt en opgegeten hebben. De zonsondergang zelf was mooi, maar niet zo enorm speciaal als de hype je wil doen geloven.

Donderdag
Deze voormiddag deden we onder een helblauwe hemel de Base Walk rond de voet val Uluru (9.6km), de beklimming van de berg zelf deden we niet, ten eerste omdat het veel te warm was en ten tweede -en ook vooral- omdat de aboriginals vragen om het niet te doen: Ayers Rock is voor hen een heilige plaats. In de namiddag reden we naar Kata Tjuta (de Olga's), een groep hoge rotsformaties -zeg maar bergen- waar de onder de ondertussen drukkende hitte de Valley Of The Winds wandeling deden, een achttal kilometer met een paar zeer steile stukken.
Uiteraard hebben we daar dan ook de zonsondergang meegepikt, naar onze mening mooier dan die bij Uluru. Alleen jammer dat ze een beetje verstoord werd door een buslading Duitse en Russische toeristen die er met champagne kwamen aperitieven voor hun BBQ.

Vrijdag
Inpakken, wegwezen en 300km rijden richting King's Canyon. Onderweg gestopt bij Kings Creek Cattle Station, waar ze een klein beetje vleesvee (ongeveer 1 000stuks) hebben en waar ze ook kamelen vangen voor vlees (niet gezeverd).
Ze organiseren er ook quadtours door de woestijn. Terwijl we er zo eentje aan het reserveren waren, vertelden we aan de dame achter de balie dat we ons de woestijn wel wat minder groen hadden voorgesteld. Zij wist ons te vertellen dat we geluk hadden: normaalgezien is er in hun streek vooral rood stof te zien, maar dit jaar hebben ze al meer regen gekregen dan normaal in zes jaar. Dat de woestijn zo bloeit komt maar eens in de 35 jaar voor.
In de namiddag hebben we ons aan het zwembad op de camping geplaceerd, kwestie van wat te bekomen van de inspanningen van gisteren en die van morgen voor te bereiden. 

Zaterdag
Om 6u opgestaan zodat we om 7u aan de King's Canyon Rim Walk konden beginnen: er werd tot 35 graden voorspeld, vandaar de vroege start. De wandeling langs de rand van de canyon en de Garden Of Eden was een van de mooiste die we tot nu toe deden.
Tegen 11u was het lastige deel achter de rug en konden we aan de quadtour beginnen. Onder begeleiding van een 'echte' cowboy (hier 'drover' genaamd) trokken we de zand- en rotsduinen in. Een aanrader!
Na de quad was de camper weer aan de beurt. Onderweg naar Alice Springs, het hart van de Outback, zijn we enkel nog gestopt aan een Camel Farm, in een ritje op een kameel hadden we dan weer geen zin meer.

Zondag
De eerste echte souvenirsjacht in de winkelstraten (2) van Alice. In de namiddag een boekje gelezen aan het zwembad (kwestie van al die kilo's papier niet voor niks mee te sleuren).

Maandag (vandaag)
Na voor een keer wat langer uit te slapen (lees: tot 9u) hebben we de plaatselijke basis van de Royal Flying Doctors Service bezocht (die gasten doen echt wel mooi werk). Daarna volgden we een didgeridoo-workshop, wreed plezant maar 't is niet gemakkelijk om daar ook maar enig geluid uit te krijgen. Om nog maar te zwijgen van de circulaire ademhaling (voor wie de eerste stap wil proberen: blaas je wangen vol met lucht, adem in door je neus en blaas tegelijkertijd de lucht uit je wangen...).
Nadien door een aantal galerijen met aboriginal kunst (vooral schilderijen) gelopen. Vanavond eerst een hapje gaan eten en nadien begonnen met het inpakken van onze valies want morgen leveren we na 21 dagen onze trouwe camper in en vliegen we naar Cairns.

De foto's